செந்தமிழ் நாடெனும் போதினிலே...

'வட வேங்கடம் தென்குமரி ஆயிடைத் தமிழ்கூறு நல்லுலகு’ என்று பாடியுள்ளார் தொல்காப்பியத்திற்கு பாயிரம் எழுதிய பனம்பாரனார். ஆனால், வரலாற்றில் ஒருபோதும் வடவேங்கடம் முதல் தென்குமரி வரை ஒரே பூகோள அமைப்பாக கொண்டு ஆட்சி நடந்ததாக தெரியவில்லை. ஒரே மொழி பேசும் தமிழ்கூறு நல்லுலகம் இந்த எல்லைக்குள் விரிந்து பரந்திருந்தாலும் குறுநில மன்னர்கள், சிற்றரசர்கள் மூவேந்தர்கள் தமிழ்ப் பகுதியை ஆண்டு வந்துள்ளனர்.

பிரிட்டிஷாரின் காலனியாட்சிக் காலத்தில் தான் இந்தியா என்கிற பெரு நிலப்பரப்பு உருவாக்கப்பட்டது. அதன் ஒருபகுதியாக சென்னை ராஜதானி இருந்தது. விடுதலை பெற்ற இந்தியாவின் மாநிலங்கள் மொழி வழியில் அமைவதே பொருத்தமாக இருக்கும் என்று காங்கிரஸ் கட்சி ஒப்புக்கொண்டது. ஆனால், ஆட்சிக்கு வந்தபிறகு மொழிவழி மாநிலங்கள் அமைப்பதில் காங்கிரஸ் அரசு முனைப்புக் காட்டவில்லை.

இந்தநிலையில் கம்யூனிஸ்ட் இயக்கம் மொழிவழி மாநிலங்கள் அமைவதே இந்தியாவின் ஒற்றுமைக்கும், ஒருமைப்பாட்டிற்கும் பொருத்தமாக இருக்கும் என்ற கருத்தை முன்வைத்தது. சென்னை ராஜதானியின் சட்டமன்றத்தில் இதற்காக கம்யூனிஸ்ட்டுகள் குரல் எழுப்பினர். தமிழகத்தைச் சேர்ந்த கம்யூனிஸ்ட்டுகள் தமிழிலும் கேரளப் பகுதியைச் சேர்ந்த கம்யூனிஸ்ட்டுகள் மலையாள மொழியிலும், ஆந்திர பகுதியை சேர்ந்த கம்யூனிஸ்ட்டுகள் தெலுங்கு மொழியிலும் முழக்கமிட்டனர்.

விசால ஆந்திரா, ஐக்கியக் கேரளம் என்ற கோரிக்கைகள் எழுந்தன. இந்தப் பின்னணியில் தான் சென்னை ராஜதானியின் ஒரு பகுதி கேரளத்திலும், ஒரு பகுதி ஆந்திராவிலும் இணைக்கப்பட்டன. இப்போது உள்ள தமிழகம் உருவானபோதும் சென்னை மாகாணம் என்றே அழைக்கப்பட்டது.

தமிழ்நாடு என்ற பெயர்சூட்ட வேண்டும் என்று உண்ணாவிரதம் இருந்து உயிர்நீத்தார் தியாகி சங்கரலிங்கனார். அவரது போராட்டத்தை காங்கிரசார் கொச்சைப்படுத்திய நிலையில் அவருக்கு துணை நின்றவர்கள் கம்யூனிஸ்ட்டுகள்.

‘மதராஸ் மனதே’ என்று சென்னையை ஆந்திராவுடன் இணைக்க வேண்டும் என்று சிலர் போராடியபோது ஆந்திராவைச் சேர்ந்த கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத் தலைவர் பி. சுந்தரய்யா சென்னை தமிழ்நாட்டுக்கே உரியது என்று தைரியமாக எடுத்துரைத்தார். அதே போல தமிழக எல்லைக்கான போராட்டத்தில், பங்கேற்றபோது கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத் தலைவர்கள் எம்.ஆர்.வெங்கட்ராமன், ஜீவா ஆகியோரது மண்டை உடைக்கப்பட்டு ரத்தம் கொட்டியது. ஆம். தமிழக எல்லைக்காக ரத்தம் சிந்தியவர்கள் கம்யூனிஸ்ட்டுகள்.

திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்த நாஞ்சில்நாட்டை தமிழகத்துடன் இணைக்க வேண்டும் என்ற போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட மார்ஷல், நேசமணி போன்ற தலைவர்களோடு இணைந்து போராடியவர்கள் குமரி மாவட்ட கம்யூனிஸ்ட்டுகளான ஜீவா, ஜி.எஸ்.மணி, டி.மணி போன்றவர்கள்.

நாடாளுமன்றத்தில் தமிழ்நாடு கோரிக்கைக்கு ஆதரவாக தீர்மானம் கொண்டு வந்தார் கம்யூனிஸ்ட் இயக்க தலைவர் பி.ராமமூர்த்தி. அந்தத் தீர்மானம் விவாதத்திற்கு வந்தபோது அவர் சிறையில் இருந்தார். எனவே வங்கத்தைச்சேர்ந்த கம்யூனிஸ்ட் தலைவர் பூபேஸ் குப்தா முன்மொழிந்து பேசினார். அண்ணா அகமகிழ்ந்து வழிமொழிந்தார்.

பின்னர் அண்ணா முதல்வராக பொறுப்பேற்ற பிறகுதான் சென்னை மாகாணம் தமிழ்நாடு என்று பெயர் மாற்றம் பெற்றது. இன்றைக்கு மத்தியில் ஆட்சியில் உள்ள பாஜக பலவீனமான மாநிலங்கள், அதிகாரங்கள் குவிக்கப்பட்ட மத்திய அரசு என்ற கோட்பாட்டைக்கொண்டி ருப்பதால் மொழிவழி மாநிலங்களை சிதைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த அதிகாரக் குவிப்புக்கு எதிராக போராட வேண்டிய அவசியம் உள்ளது.

சாதிய அடிப்படையில் தமிழகத்தை துண்டாட வேண்டும் என்ற குரலும் அவ்வப்போது சுயநல அடிப்படையில் எழுந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர் என்ற சங்கப் புலவனின் வழிநின்று, பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் என்ற வள்ளுவ நெறியை வழித்துணையாகக் கொண்டு சாதியத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தை சமத்துவத்திற்கான போராட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக தொடர்ந்து முன்னெடுக்க வேண்டியுள்ளது. ஆதிக்கம் யாருக்கு, இந்தி மொழிக்கா? ஆங்கில மொழிக்கா? என இரு கட்சியாக பிரிந்து மோதியபோது தமிழகத்தில் தமிழுக்கே முன்னுரிமை என்று முழக்கமிட்டவர்கள் கம்யூனிஸ்ட்டுகள் என்பதும் நினைவில் கொள்ளத்தக்கது.

இன்றைக்கு ‘தமிழ்நாடு’ அமையப்பெற்று 60-வது ஆண்டை கொண்டாடுகிற நல்வேளையில் ‘வாழிய செந்தமிழ், வாழ்க நற்றமிழர், வாழிய பாரத மணித்திருநாடு’ என்ற மகாகவி பாரதியின் வரிகளால் வாழ்த்துச் சொல்வோம்.